Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 27, 2006

Αυτοσχεδιασμοί

Η άλλη μας τρέλλα
αφιερωμένη στους bloggers!

(κάντε κλικ και ακούστε.....)

11 Comments:

Blogger George Sou said...

Εποικοδομητική η τρέλα σου...
Και μ’ αρέσει.
Ειδικά το ‘γλυκό’ εκεί από τη μέση και προς το τέλος.
Μπράβο, μπράβο!!!

27 Σεπτεμβρίου, 2006 22:40  
Blogger Αλεξία Ηλιάδου (synas) said...

Από ένα σημείο και πέρα η αίσθηση είναι τελείως φεύγα... Έχεις τη φλέβα...

28 Σεπτεμβρίου, 2006 15:57  
Blogger Aphrodite said...

ΔΕΝ ΠΑΙΖΩΩΩΩΩ!!
Δενπαιζει με όλα αυτά τα καταραμένα σεκιούριτυ πράματα που του εχουμε φορέσει του πισιού...

Χμ, καλά, αν με βοηθήσει κανείς...

Πάντως σήμερα ελπίζω να σου άρεσε η πλακίτσα περί βουντού και φενγκ-σούι στου νδ και να μην το παράκανα,ε?

Γελούσα μία ώρα με το "χορεύει πεντοζάλη στην Ακαδημίας"!!!

ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

30 Σεπτεμβρίου, 2006 17:48  
Blogger Stavros P (isisdoros) said...

Και γιά την ιστορία είναι ένας αυτοσχεδιασμός σε μακάμ Ράστ.

Αφροδίτη κάνε δεξί κλικ στο link μετά "save as" βάλτο κάπου στο pc σου και άκουσέ το με ένα πρόγραμμα αναπαραγωγής ήχου.

Thanks all!

30 Σεπτεμβρίου, 2006 20:13  
Blogger Aphrodite said...

Λοιπόν, με τις οδηγίες σου το άκουσα.

Κι έπαθα πλάκα.

.....

Και το έβαλα σε 4 φίλους μου, κρατώντας το ακουστικό στα ηχεία.

Κι έπαθαν κι αυτοί την πλάκα τους!

Σε άκουσα, είδα και την οθόνη με τα χρώματα και τα φράκταλς και... πωπωωω ταξίδι!

Και υποκλίνομαι- παίζεις κλαρίνο, στιγμές σε άκουγα και νόμιζα πως ερχόταν το σαντούρι από πίσω, και στιγμές πως ήμουν σε τζαζ-κλαμπ... κι εσύ ένα σχεδόν σαξόφωνο...

Τι να πω, μακάρι να ήξερα την γλώσσα της μουσικής να στα πω ακόμη καλύτερα, αλλά συγνώμη, αυτά είναι όλα κι όλα τα εφόδια, λίγα δυστυχώς!

Σ'ευχαριστώ πολύ... καθόμουν σα χαζή και κοίταζα την οθόνη.

θα το ξαναβάλω σε λίγο.

Ποτέ δεν ήξερα / δεν φανταζόμουν ότι ένα κλαρίνο μπορεί να μιλήσει τόσο δυνατά χωρίς να ακουμπήσει καθόλου αυτιά, να το ακούσεις κατ'ευθείαν μέσα-μέσα, στην καρδιά...

Νά'σαι καλά Σταύρο καρδιά μου!

ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

01 Οκτωβρίου, 2006 02:04  
Blogger Stavros P (isisdoros) said...

aphrodite said...
Τι να πω, μακάρι να ήξερα την γλώσσα της μουσικής να στα πω ακόμη καλύτερα...

Αφροδίτη η μουσική ή σου μιλάει ή δε σου μιλάει.Τα άλλα είναι φιλολογίες.Εσένα κορίτσι μου δε σου μιλάει απλώς σου ΦΩΝΑΖΕΙ.

Οργανώνω λίγο τα ηχητικά στο σπίτι και θα σας παίξω αργότερα το μοιρολόι που έπαιξα τότε

01 Οκτωβρίου, 2006 10:50  
Blogger Aphrodite said...

Καλημέρα!!!!

Ναι, την έχω τη βλάβη με τη μουσική, κι ακόμη κρατάω μούτρα στους γονείς (δλδ στη μάνα μου που απέμεινε) για το ότι δεν είδαν την τάση προς τα εκεί... Αλλά τότε στο σόι μουσική/χορός/ζωγραφική σχεδόν ήταν μονόδρομος προς το να γίνεις καμπαρετζού, ή έστω ελαφρά καλλιτέχνις που όμως θα πέθαινε στην ψάθα αν δεν περνούσε από κρεββάτια, οπότε...

Βλέπω τις κόρες μου πώς κουνιούνται και πόσο πολύ αγαπούν τη μουσική, και λέω τουλάχιστον, θα επανορθώσω αναδρομικά... επάνω τους!!! Η 5-χρονη θα παει 2η χρονια ωδείο - πιάνο (οικειοθελώς εννοείται!), και έχει μαθει νότες-γράμματα-αριθμούς με αυτή τη σειρά, δεν θα σταματήσω να το λέω!

Και μαζί με την 3-χρονη τραγουδούν απ'έξω ακόμη και τα πιο δύσκολα χορωδιακά κομμάτια από τις παιδικές ταινίες που έχουμε, πχ Μωυσής και Ποκαχόντας, αν ακούσεις θα καταλάβεις, πρώτη-δεύτερη-τρίτη φωνή...

Το έβαλα στο ντεέκτοπ να το έχω να παίζει, και περιμένω με λαχτάρα το επόμενο!!!!

ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

01 Οκτωβρίου, 2006 14:53  
Blogger Stavros Katsaris said...

Εξαιρετκό!
Καλημέρα και καλή εβδομάδα!

02 Οκτωβρίου, 2006 07:26  
Blogger ladybug said...

Καλημέρα Σταύρο,
πάρα πάρα πάρα πολύ ωραίος ο αυτοσχεδιασμός :)

Το λατρεύω το κλαρίνο, το αυτί μου θα έλεγα ότι είναι αρκετά "εκπαιδευμένο" και το μόνο που έχω να πω είναι μπράβο!

ΥΓ: Σε περίπτωση που σε ενδιαφέρει έχω μεγάλο αρχείο κλαρίνων :)

02 Οκτωβρίου, 2006 12:37  
Blogger mariospi said...

Μού άρεσε. Πολύ!

02 Οκτωβρίου, 2006 22:43  
Blogger George Sou said...

...και θα σας παίξω αργότερα το μοιρολόι που έπαιξα τότε...
Αυτό είναι νέο...
ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ!

02 Οκτωβρίου, 2006 23:40  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home